Sun Peaks - Blue River

Lieve mensen,

Het was vandaag, donderdag 19 september 2019, een rustig dagje voor ons. We hoefden maar 250km te rijden vandaag, in vergelijking met de 360 km van gisteren. Het reed ook makkelijk weg op de hoofdwegen met vaak 100 km per uur. Vanmorgen rustig op gang gekomen, gedoucht en heerlijk ontbeten in het restaurant aangrenzend aan het hotel in Sun Peaks. Toen we de gordijnen open deden scheen de zon heerlijk op de groene piste, want dat was ons prachtige uitzicht vanuit onze hotelkamer. Dus het gaf ons goede hoop dat het vandaag een dag met lekker weer zou worden. En dat werd het ook, tot een uur of 13:00, want toen ging het toch best wel aardig regenen, helaas. De temperatuur was vannacht net boven het vriespunt, en de kachel hadden we niet aan staan in de kamer, dus dat was niet zo slim van ons, want onze kamer was vanmorgen behoorlijk fris te noemen! Dikke trui in ieder geval aangedaan vandaag en toen we vertrokken om 09:45 uur was het alweer flink opgewarmd buiten naar maar liefst 6 graden. Na een half uurtje kwamen we bij het dichtstbijzijnde tankstation aan voor onze eerste tankbeurt deze vakantie, want er moest toch best wel dringend getankt worden. De benzineprijzen zijn hier lekker goedkoop, wij betaalden 1,269 Canadian Dollar per liter, en de koers is ongeveer 0,69 cent voor 1 CAD. Dus per liter nog geen euro. Zo kan het dus ook! De prijzen liggen hier sowieso niet super hoog. Restaurants zijn te vergelijken met Nederland, de supermarkt daarentegen is best wel duur hier. Wat ook erg duur is in Canada zijn de bekeuringen. Voor fietsen in een voetgangersgebied betaal je 2000 CAD! En ook voor afval gooien op straat! Hatseflats! Dat mogen ze in Nederland van mij ook invoeren, want je ziet hier nergens afval op straat. Canada is echt een heel schoon land en gelukkig doen de Canadezen hun best om het zo schoon te houden. Nou, de rit vandaag ging verder naar het noordoosten. Na 1,5 uur kwamen we aan bij onze stop halverwege onze route naar het hotel. Een hele mooie waterval, de Spahats Falls. Het was weer een gebulder van jewelste en het uitzicht was schitterend! We stonden vrij hoog en konden zo het ontzettend diepe dal in kijken waar in de verte een rivier stroomde met het water van de waterval. Prachtig hoor. Na deze stop zijn we bij dat plaatsje Clearwater, waar de waterval vlakbij was, een bakkie gaan drinken in een theehuis en het smaakte daar prima! We moesten even opwarmen ook. Ze hebben daar in Clearwater ook een rotonde, wat heel zeldzaam is in Canada schijnt. hahaha. De route vandaag was rustig, weinig verkeer en mooie vergezichten. Daar houden we van, hoe minder mensen en hoe rustiger hoe beter! We zitten in deze periode ook een beetje tussen de hoogseizoenen in. De zomer is net voorbij en het winterseizoen is nog niet gestart. Dus het is overal erg rustig, nergens rijen, geen files, geen drukte, geen herrie, nergens veel mensen of toeristen, niks volgeboekt, etc. Echt genieten! Rond 14:15 uur kwamen we aan in het hotel Sandman Inn, wat eigenlijk een motel blijkt te zijn. Onze auto voor ons huisje geparkeerd en onze koffers in de kamer gezet. We hebben even een uurtje gerelaxt op de kamer voordat we naar het kleine restaurantje gingen wat direct naast het motel ligt, The Grill. Daar hebben we een lekkere maaltijd gegeten, Ger Fish & Chips en ik een Steak. Het regende ondertussen nog steeds een beetje, maar er is hier in de omgeving toch eigenlijk niks te beleven, dus we zijn na het eten weer lekker naar onze kamer gegaan. Zoals ik al zei, een erg relaxte dag, en daar waren we ook wel aan toe eigenlijk hoor. Morgen gaan we naar de provincie Alberta, waar het een uur later is, en verlaten we tijdelijk de provincie British Columbia. We gaan dan de Canadese Rockies in en naar Jasper National Park. Daar is zoveel te zien en te doen, we krijgen het nog druk zat. Laten we hopen dat het morgen een droge dag wordt. Duimen jullie met ons mee?

Liefs, Ger en Sylvia xxx

Whistler - Sun Peaks

Lieve mensen,

Het was vandaag, woensdag 18 september 2019, een lange reisdag van 7,5 uur. Maar de route die we hebben gereden was echt prachtig. Vanmorgen kwamen we een beetje traag op gang, ik denk vanwege de drukke lange dag van gisteren. Na een ontbijtje op de Village Stroll zijn we om 09:30 uur onderweg gegaan. De zon scheen en de temperatuur werd steeds beter naarmate de dag vorderde. Heerlijk weer vandaag dus, ook al hadden we onderweg soms wel even een buitje, maar dat mocht de pret niet drukken. Kort nadat we het mooie skidorp Whistler (mijn meest favoriete skidorp ter wereld vanaf nu) hadden verlaten reden we langs Green Lake. Een groot meer met een blauwe/groene kleur, je weet niet wat je ziet hoor. Niet al te lang daarna kwamen we bij onze volgende stop, Joffre Lake. Dat was een klein stukje lopen door het bos en toen was daar toch zeker een van de mooiste meren van heel Canada! Zo ongelooflijk mooi, we bleven maar foto's maken! Er stond geen wind, dus er waren geen golven op het meer zodat er een mooie weerspiegeling was van de bergen en bomen op de achtergrond. Het water was ontzettend helder en mooi groen van kleur. Heel bijzonder, wat kan de natuur toch mooi zijn. Eenmaal weer terug bij de auto hebben we onze route weer vervolgd. We kwamen onderweg nog veel meer mooie meren tegen, de een groter dan de ander, de ander weer donkergroener, dan weer blauwer, kleiner, etc. Op bijna alle fotostops zijn we even gestopt om foto's te maken. Rond 13:30 uur zijn bij een chinees restaurant gestopt in een van de weinige plaatsjes die we onderweg tegen kwamen. Ik vond het eten niet zo geweldig daar, maar Ger heeft zitten smikkelen. Om 14:00 uur weer onderweg gegaan en we hadden eigenlijk nog een hele lange weg te gaan. De hele ochtend reden we op bochtige wegen, berg op berg af en niet harder dan 60km per uur. Dus het schoot niet erg op, zeker niet als je overal uitstapt om foto's te maken. Maar het is ook allemaal zo mooi hier! Gelukkig reed het vanmiddag wat makkelijker weg, rechtere wegen en 100km per uur. Daardoor kwamen we niet al te laat aan in het hotel Cahilty Lodge in Sun Peaks en wel om 17:00 uur. Toen we bijna bij het hotel waren, zagen we nog een prachtige dubbele regenboog, zo helder en breed, en zo dichtbij ook, we konden gewoon zien dat de boog eindigde in de open vlakte naast de weg. De pot met goud helaas niet gevonden, anders hadden we hier gewoon gebleven natuurlijk. In de laatste paar kilometers vandaag zelfs nog een hert aan de kant van de weg zien staan. Deze bleef gewoon staan kijken op korte afstand hoe wij voorbij reden. Dieren in het wild dat is toch het mooiste wat er is. Na het inchecken in het hotel zijn we een rondje gaan lopen door het hele kleine skiplaatsje Sun Peaks. Een beetje uitgestorven, aangezien het winterseizoen nog niet is begonnen. Bij Belle Italia een pasta gedeeld en bij een supermarkt een paar kleine versnaperingen gekocht voor onderweg. Toen vonden we het wel weer tijd om naar de kamer terug te gaan, te douchen en jawel, blogtijd. Het is nu 20:00 uur en we gaan zo weer onze oogjes dichtdoen. Morgen weer een nieuwe dag, met hopelijk weer mooi weer en mooie natuur en wie weet een beer!

Liefs van ons, Ger en Sylvia xxx

Whistler

Lieve mensen,

Vandaag, dinsdag 17 september 2019, was een lange, vermoeiende, maar heel erg leuke dag! De dag begon in ieder geval al lekker met flink veel regen. Om 08:30 uur vol goede moed aan de wandel gegaan op zoek naar een ontbijtje, maar dat werd in eerste instantie gewoon een sprintje trekken naar de Starbucks achter ons hotel. Een tijdje op het verwarmde terras aldaar een beetje chagrijnig voor ons uit zitten staren, en maar hopen dat de regen toch echt eens zou ophouden. Het was ook nog eens fris, warmer dan 11 graden werd het niet vandaag. Maar goed, we gingen toen maar op zoek naar een paraplu. Naast de Starbucks zat een soort drogisterij en daar hadden ze gelukkig paraplu's. Gewapend met een paraplu durfden we de regen wel te trotseren en we eindigden al snel bij een restaurantje waar we heerlijk hebben zitten ontbijten op het verwarmde buitenterras, ondertussen kijkend naar de regen. Na het ontbijt zijn we op pad gegaan voor een paar leuke t-shirts van Whistler als souvenir en we zijn goed geslaagd. De regen werd eindelijk minder en we besloten naar de gondel te wandelen die als enige nog werkte. Het is nog geen ski seizoen en ook de zomerperiode is voorbij, dus alles ligt een beetje op z'n gat hier. De gondel naar boven was vrij prijzig, dus ik heb erg getwijfeld of we wel moesten gaan. Met dit weer, laaghangende regenwolken en miezerig weer, je hebt daar boven op die Blackcomb Mountain totaal geen uitzicht natuurlijk. Ger heeft eindelijk, godzijdank, de knoop doorgehakt en we zijn toch naar boven gegaan. De gondel tocht duurde een kwartier en bracht ons naar een hoogte van 1866m. Ik zei nog tegen Ger toen we instapten, goed om je heen kijken hoor, want wie weet zien we een beer! Ger zei dat dat heus niet ging gebeuren. Maar wat zag ik daar ineens lopen? Ja hoor een zwarte beer!!!! De ruiten van de gondel zaten vol met druppels van de regen, dus mijn camera kon niet goed focussen. Er zijn dus helaas geen bewijzen van onze beer sighting. Maar wat was het gaaf! We konden hem maar 5 seconden zien en op een afstand van zo'n 200 meter, maar toch! Boven op de berg aangekomen sneeuwde het. We werden begroet door het personeel met "welcome to winter!" Het was ook best koud boven, maar we hadden ons er gelukkig op gekleed vandaag. In de zomermaanden kun je met een Peak 2 Peak gondel van de Blackcomb Mountain naar Whistler Mountain gaan, wat echt een hele belevenis moet zijn, want deze gondel heeft een glazen vloer. Echter, per gisteren gaat deze gondel alleen nog maar in de weekenden. Dus we zijn 2 dagen te laat! Dat was wel even een dompertje. Boven op de berg zijn we gelijk het restaurant in gedoken voor een bakkie. Verder was het uitzicht toch wel bijzonder, overal wolken om ons heen, ook onder ons, we zaten soms in de mist, het sneeuwde en we zagen ook nog een besneeuwde berg. Verder was er niet veel te beleven op de berg, dus we zijn de gondel weer ingegaan om weer terug naar het dal te gaan. Ondertussen goed aan het opletten of we nog een beer zagen, maar helaas. Het was toen alweer 12:30 uur en we zijn een rondje gaan lopen door het centrum van Whistler. Het is een waanzinnig leuk wintersport plaatsje, heel gezellig met veel winkeltjes, restaurantjes en pubs. In 2010 heeft hier ook de Olympische Winterspelen plaatsgevonden en we zijn daarom ook even naar het Olympic Plaza gelopen waar de Olympische ringen waren. Prachtig hoe ze alles hebben gebouwd in dit plaatsje, heel gezellig en knus. Rond 13:00 uur hebben we een kleine versnapering genomen, zodat we wat in onze maag zouden hebben voor DE beer spot excursie! Van 13:30 uur tot 14:30 uur hebben we kunnen bijkomen in onze kamer en toen werden we opgehaald voor 3 uur sensatie offroad in een Land Rover op zoek naar beren! Gelukkig was het vanmiddag redelijk droog, dus we konden goed naar buiten turen om de beren te spotten. Ik heb 3 uur lang met mijn camera in de aanslag gezeten, maar wat we ook zagen, geen beren. Verdorie! Wel zijn we naar 1400m hoogte gereden over onverharde paden en zagen we eekhoorns en een hert. Verder alleen maar mooie uitzichten, bossen, wolken en een rivier. Maar geen beer! Lichtelijk teleurgesteld kwamen we weer terug bij ons hotel. En toch, al met al, was het eigenlijk best een leuke excursie. De gids wist veel te vertellen en was erg enthousiast. Hij heeft erg zijn best gedaan om ons een beer te laten zien. Het heeft niet zo mogen zijn. Wat een geluk dat wij er vanmorgen al eentje zagen vanuit de gondel! Het was ondertussen al 17:45 uur en we hadden best trek gekregen, dus we zijn op zoek gegaan naar een restaurantje. Dit is uiteindelijk een Mongolie Grill geworden. En wat was dat lekker zeg! We konden alle ingrediënten zelf opscheppen en dat werd dan gewogen om de prijs te bepalen en daarna werd je prakkie op de grill gebakken. Zalig! Om 19:00 uur waren we weer terug in onze hotelkamer, en hebben we even gedoucht om een beetje op te warmen. Nu is het weer tijd voor deze blog. Zoals ik al zei, het was een lange, vermoeiende, maar erg leuke dag in prachtig Whistler, maar het licht gaat nu toch echt uit hoor om 20:30 uur. We zijn gesloopt!

Liefs, Ger en Sylvia xxx

Vancouver - Whistler

Lieve mensen,

Vandaag, maandag 16 september 2019, weer een enerverende dag achter de rug. Als een geoliede machine vanmorgen samen vroeg opgestaan, gedoucht, koffers ingepakt, ontbeten en uitgecheckt. Dit is voor ons al behoorlijk routine geworden na al onze mooie reizen van de afgelopen jaren. Over afgelopen nacht zullen we het maar weer niet hebben. Gelukkig was de chauffeur vandaag weer heerlijk uitgeslapen! Rond 08:00 uur zijn we onderweg gegaan, richting het noorden van de provincie British Columbia, naar het wintersport plaatsje Whistler. Dat was ongeveer 150 km rijden. Maar eerst zijn we een klein stukje van de route afgeweken om naar de Capilano Suspension Bridge te gaan. Dat is een prachtige hangbrug van 140m lang en 70m hoog boven een rivier en in een regenwoud. Daar in dat regenwoud kon je ook een Tree-top-walk doen, hoog tussen de bomen wandelen dus. De hangbrug was een oude bekende van mij, die heb ik in 1996 al eens bewandeld, en het was ook dit keer weer erg mooi en gaaf om te doen. Er was net een buslading chinezen voor ons de brug op gelopen, dus we hebben even gewacht tot heel China verdwenen was, wat een invasie en herrie! Als je op de brug loopt gaat deze behoorlijk heen en weer. En hoe meer mensen er op lopen, hoe harder de brug ging zwaaien. Blijf dan maar eens recht lopen! We leken wel dronken. Hahaha. Het uitzicht was in ieder geval prachtig en eenmaal aan de overkant zijn we hoog tussen de bomen gaan wandelen, altijd leuk om te doen. Het begon toen helaas wel te regenen, dus de lol was er snel af voor ons. Na 5 kwartier waren we weer terug bij onze auto en zijn we verder gaan rijden richting een gondelbaan die je hoog op een berg, de Grouse Mountain, zou brengen met mooi uitzicht over Vancouver. Maar eenmaal daar aangekomen zagen we de ticketprijzen en ook de lage bewolking, je kon de bergtop niet eens zien. Dus van mooie vergezichten zou ook geen sprake zijn. We hebben besloten om niet met de gondel naar boven te gaan. En in de regen is eigenlijk niks echt leuk... We zijn na een drankje bij Starbucks weer verder onderweg gegaan richting onze eindbestemming. Af en aan viel er wat regen onderweg, maar ook brak de zon er regelmatig lekker door. Via de Sea to Sky Highway reden we langs mooie meren en bergen, het was een prachtige route. En ineens was daar een bordje langs de weg dat aangaf dat we beren konden tegenkomen op de weg! Nou vindt Ger dat ik echt altijd en overal beren op de weg zie (grrmpfff), maar nu kan het dus echt gebeuren! Ik heb zo'n beetje de hele route verder naar Whistler met mijn camera in de aanslag gezeten, want je weet toch maar nooit he! Nou, geen beer gezien natuurlijk. Maar niet getreurd, voor morgenmiddag hebben we een excursie geboekt met een gids en die gaat ons hopelijk in 2,5 uur tijd offroad wat zwarte beren, herten, adelaars, bergleeuwen en prairiewolven laten zien. Fingers crossen dus! Ons doel is uiteindelijk toch om een beer in het wild te zien, de zwarte beer en/of de grizzly. Onderweg naar Whistler kwamen we nog langs een hele mooie waterval, de Shannon Falls, van 335m hoog. Wat een gebulder toch het water dat naar beneden stort. Prachtig! In het plaatsje Squamish hebben we een lunch genomen bij Boston Pizza. De pasta hebben we gedeeld, wat was het weer veel! Burp. Maar wel erg lekker mmmmmm. Om 14:00 uur kwamen we bij ons hotel aan in Whistler, de Whistler Village Inn & Suites, een heel mooi hotel, mooie warm ogende kamer, een goede douche en 2 heerlijke bedden. We verblijven hier 2 nachten, dus dat wordt goed toeven hier. Het hotel ligt pal in het centrum van Whistler vlak bij de Village Stroll, de gezellige strip van het dorp. Toen we aankwamen scheen de zon en was het erg aangenaam weer. We hebben de auto in de garage geparkeerd, welke helaas rete duur is, en we hebben de koffers op de kamer gezet. Toen zijn we op zoek gegaan naar een kroeg aangezien het een wintersport plaats is, dus die moeten hier toch in overvloed zijn. Maar precies op het moment dat we ons hotel uitstapten ging het regenen! Flink de pas erin gezet op zoek naar een kroeg. Er eentje gevonden en eindelijk was daar het eerste biertje voor Ger deze vakantie. Een Lager. Bleek uiteindelijk niet te zuipen te zijn, dus het bleef er maar bij eentje. Ondertussen ging het steeds harder regenen en na onze tijd een beetje uitgezeten te hebben in de kroeg zijn we maar weer met een snelle pas naar het hotel terug gelopen. Ger wilde nog wel ergens gaan eten, maar ik zat nog vol van de lunch en eigenlijk ben ik ook gewoon doodop. Dus rond 16:30 uur lekker terug in onze hotelkamer, douchen en liggen. Maar eerst natuurlijk nog even deze blog tikken. Het is bijna 18:00 uur nu, dus tijd om net als Ger mijn oogjes te zzzzzluitenzzzzzzzzzzz.

Liefs van ons, Ger en Sylvia xxx

Vancouver

Lieve mensen,

Vandaag, zondag 15 september 2019, een dagje doorgebracht in Vancouver. Maar laat ik eerst bij onze eerste nacht in Canada beginnen. Gisteren zijn we redelijk op tijd gaan slapen, namelijk rond 18:00 uur, want we waren bekaf van de reis en er is natuurlijk een tijdverschil van 9 uur. Nou, om middernacht was ik dus gewoon weer klaarwakker en ik heb daarna bijna niet meer geslapen. En dat terwijl Ger, de schone slaper, toch een aardig klokje rond heeft geslapen! Hij wel. Echt tof altijd, die jetlag. Maar goed, fris en fruitig opgestaan, nou ja 1 van ons toch zeker, en na het douchen zijn we gaan ontbijten in een leuk restaurant wat direct naast het hotel zit. Die was ons gisteren nog niet eens opgevallen, want echt veel in de omgeving van hotel is er eigenlijk niet. Het ontbijt smaakte prima, ook al zijn we niet van die ontbijters. Rond 9:00 uur zijn we met de auto onderweg gegaan naar het centrum van Vancouver. Het was nog lekker rustig op de weg en ook in het centrum was het nog best stil te noemen. De winkels waren nog niet open, maar dat maakte ons niks uit. De auto in een parkeergarage geparkeerd en lekker een stukje gaan wandelen door de straten van de stad. Deze lange rechte straten staan allemaal haaks op elkaar, dus verdwalen kan haast niet. We kwamen langs de Holy Rosary Cathedral waar net de zondagse mis bezig was. We hebben het binnen toch zeker 1 minuut volgehouden, want toen werd het welbekende halleluja ingezet. Daarna zijn we naar de Harbour Centre Tower gelopen en daar hebben we 2 kaartjes gekocht om naar de top van de toren te mogen voor prachtige uitzichten. Echt vergezichten werden het niet, want het was zwaarbewolkt vandaag met zo nu en dan wat druppels regen, dus geen bergen gezien. De temperatuur was prima, rond de 16 graden weer. Het uitzicht bovenop de toren was desondanks prachtig. Na dit bezoek zijn we doorgelopen richting het water, alwaar 2 cruiseschepen lagen aangemeerd. Op het water was het druk met watervliegtuigjes die af en aan vlogen. Ruim 23 jaar geleden, in april 1996, landde ik met zo'n vliegtuigje ook hier in deze haven van Vancouver vanuit Victoria op Vancouver Island. Dat was echt een hele belevenis! Toentertijd heb ik een middagje in mijn eentje rondgelopen door deze stad, maar echt veel herkende ik niet meer. Toch was het wel weer leuk om de haven en de vliegtuigen weer te zien. Mooie herinneringen! Bij de haven was ook het Olympic Flame te zien, want hier in Vancouver waren ook ooit de Olympische Spelen. Bij de Starbucks hebben we even een kleine pauze ingelast, want we begonnen onze voetjes wel te voelen. Met flinke wallen onder mijn ogen even via FaceTime naar het thuisfront gebeld. Het gaat gelukkig goed met ons papegaaiekind Bobbie die aan het logeren is bij mijn ouders. Toen weer op pad gegaan richting The Pink Alley. Dat is een straat waarvan de grond en de muren helemaal roze zijn geverfd. Apart. Nog een beetje aan windowshoppen gedaan in de winkelstraat van Vancouver, Robson Street. In Vancouver viel het ons wel op dat er veel zwervers zijn, en dat in zo'n rijke stad...Verder is het een erg mooie stad, veel hoogbouw, redelijk schoon en een stad aan water is altijd aantrekkelijk vind ik zelf. Rond 13:00 uur onze auto weer opgezocht en we zijn toen onderweg gegaan naar het Hard Rock Casino. Dat lag een flink stuk buiten het centrum van Vancouver. We kwamen daar ruim een half uur later aan en ik voel me zo'n groot casino altijd een klein kind in een snoepwinkel hoor! Er waren niet veel spulletjes van artiesten te vinden aan de muren, maar wel heel veel gokautomaten! Natuurlijk even een gokje gewaagd, want wie niet waagt wie niet wint. Toch? Nou er werd helemaal niks gewonnen... Ik heb wel weer een mooi t-shirt gekocht! In het Casino waren ook eetgelegenheden en bij een Aziaat hebben we een lekker bordje besteld en gedeeld. Het was meer dan zat en het smaakte prima. Toen werd het toch wel weer tijd om richting het hotel te rijden, want de moeheid begon zijn tol te eisen. Rond 16:00 uur kwamen we weer aan bij onze hotelkamer, waar het kamervrouwtje net klaar was met schoonmaken. Na weer even lekker gedoucht te hebben, werd het weer tijd voor deze nieuwe blog. Het is bijna 17:30 uur hier, het was een geslaagde dag met gelukkig niet te veel regen, maar nu gaan we het niet al te lang meer wakker houden denk ik... Dus daarom zeggen we bij deze, welterusten!

Liefs van ons, Ger en Sylvia xxx

Gearriveerd in Vancouver

Lieve mensen,

Hier dan eindelijk weer eens een reisblog van ons, deze keer vanuit Canada! Ger is voor het eerst in Canada, ik ben hier in de jaren negentig een paar keer geweest. Eens kijken of er nog iets is veranderd hier! De wekker ging vanmorgen, zaterdag 14 september 2019, om 07:00 uur, maar we waren natuurlijk al lang wakker. Ik ben altijd bang dat ik me ga verslapen, dus elk uur vannacht wel voorbij zien komen. Om 08:30 uur werden we opgehaald door vriendin Corina, die had ons aangeboden om ons naar Schiphol te brengen. Echt onwijs lief! Stipt op tijd reed ze voor en we konden de voordeur achter ons dicht doen, onze vakantie was begonnen! Nog geen 40 minuten later werden we keurig afgezet bij vertrekhal 3. Het was behoorlijk druk op Schiphol, overal lange rijen, bah. Maar na 45 minuten waren we door alle ellende van het inchecken en de security heen en konden we naar de Starbucks. Dat is dan altijd het eerste wat we doen, even bijkomen hoor! De vlucht moest om 12:40 uur vertrekken, dat werd 13:15 uur. We vlogen met Air Transat, een prima maatschappij. We hadden heel veel geluk met onze stoelen. We zaten naast elkaar bij het gangpad, en naast mij bij het raam zat een Canadese vrouw. Maar die had een paar vrije stoelen verderop gezien, dus daar wilde ze naartoe verhuizen. Ze wilde kennelijk niet naast mij zitten, geef haar eens ongelijk. Zo gezellig was ik niet. Nog voordat de vlucht vertrok was ook de vrouw naast me vertrokken en hadden we 3 stoelen voor ons zelf! Hatseflats! De vlucht duurde 9 uur en 45 minuten. We kregen een maaltijd en een snack en tussendoor veel drinken, dit alles zonder bij te betalen. Om 14:00 uur plaatselijke tijd, 23:00 uur NL tijd, landden we in Vancouver. We wisten dat de weersverwachtingen niet super zouden zijn en het regende inderdaad een beetje en de temperatuur was 16 graden. Na een klein uurtje stonden we buiten. We hadden onze koffers en zijn redelijk makkelijk door de security en douane heen gekomen. Er waren apparaten waar iedereen het een en ander in moest vullen over wat je in je bagage had zitten, hoe lang je van plan bent te blijven, etc. Daar kwam dan een formuliertje uit, als een soort douaneformulier die je vaak in het vliegtuig moet invullen en dit formulier leverde je dan weer in bij de douane. Ze vroeg nog wel even wat we kwamen doen hier..!? Hahaha Maar goed, best soepel en weinig gezeik hier in Canada dus. Dat is in USA, Australie en Nieuw Zeeland echt wel anders! Je moest wel van te voren een ETA aanvragen, dat je toestemming hebt om het land binnen te mogen. We vonden het autoverhuurbedrijf AVIS snel, dat lag tegenover de uitgang van het vliegveld. Daar was het lekker rustig, we hadden binnen no time onze auto en hup daar gingen we! Best een leuk bakkie, een Toyota, vrij nieuw nog. Het hotel lag nog geen 7 km van het verhuurbedrijf dus we hoefden niet ver te rijden. Altijd even wennen natuurlijk een andere auto, in een vreemde grote stad. Het hotel Accent Inss Vancouver Aiport hadden we zo gevonden, auto geparkeerd en naar de receptie gelopen. Er was net een busje gearriveerd en er stond een flinke rij voor de receptie, dus dat was net even pech voor ons. Toen we eindelijk onze kamersleutel hadden hebben we onze koffers in de kamer gezet en zijn we naar de McDonalds aan de overkant van de straat gelopen. We hadden een beetje trek gekregen en dat was het dichtstbijzijnde restaurant. Nadat we ons hadden volgepropt met veel te zout voer, zijn we terug gelopen naar ons hotel en na het douchen lig ik op bed deze blog te tikken. Het is nu alweer bijna 17:30 uur, NL is het 02:30 uur. Toch wel heeeeel erg moe nu, dus hopelijk slapen we vannacht goed en kunnen we morgen met frisse energie de stad Vancouver gaan bezichtigen. We zullen 2 nachten in dit hotel blijven, dus geen gezeul met de koffers morgen, wel zo fijn! Nou, dit was het weer voor nu. Tot de volgende blog!

Liefs Ger en Sylvia XXX

West-Canada, september 2019

Lieve mensen,

Er staat binnenkort een nieuwe verre reis op het programma voor ons en we gaan ons best weer doen om mooie reisverslagen te maken van onze avonturen!

Op zaterdag 14 september 2019 vertrekken we voor 2 weken naar West-Canada. Daar hebben we een auto gehuurd en vanuit Vancouver rijden we dan een mooi rondje door de Rocky Mountains, via Whistler, Jasper NP en Banff NP. Het wordt een prachtige natuurreis en hopelijk spotten we hier en daar ook wat wilde dieren! Op zaterdag 28 september 2019 zullen we weer terugkeren op Nederlandse bodem, met hopelijk een heleboel mooie ervaringen, foto's en herinneringen rijker!

"Reizen" jullie weer met ons mee?

Tot blogs!

Ger en Sylvia

Christchurch-Singapore-Amsterdam

Lieve familie en vrienden,

We zijn weer thuis! Vandaag, maandag 26 november 2018, stapten we om 09:00 uur ons huisje weer binnen na een reis van 38 uur, van deur tot deur. De vlucht van Christchurch naar Singapore duurde 10,5 uur en ging voorspoedig. In Singapore moesten we 6,5 uur wachten op onze volgende vlucht naar Amsterdam, dat was pittig, want na zo’n lange vlucht en een nacht overslaan valt 6,5 uur wachten niet mee. De vlucht van Singapore naar Amsterdam duurde 13 uur en wat waren we dat vliegtuig ondertussen zat. Alles begon zeer te doen, bips, rug, nek, benen. Maar goed, ook deze vlucht weer overleefd en om 06:15 uur landden we dan eindelijk op Schiphol. Daar troffen we het dat er geen gate beschikbaar was! Dus we hebben 45 minuten in het vliegtuig zitten wachten tot we eruit mochten, via een trappetje en met een busje die ons naar de aankomsthal bracht. Echt armoedig hoor. Daar in een ellenlange rij bij de paspoortcontrole gestaan. Toen nog lang moeten wachten op onze koffers. Daar zit je op te wachten na zo’n hele lange reis…. Daarna hup een bus in naar P3 waar onze auto geparkeerd stond en het laatste loodje van de reis was de rit naar huis. Redelijk druk al onderweg vanwege de spits, maar om 09:00 uur stapten we dus ons huis binnen, alles was goed gegaan! Ger is gelijk brood, kaas en melk gaan kopen, altijd lekker bij thuiskomst, een broodje kaas! Koffers uitgepakt, viel niet veel uit te pakken want het was bijna allemaal vuile was, 2 vuilniszakken vol. Daarna heerlijk gedoucht, want we meurden ondertussen als een bunzing. En ik ben toen even naar Gouda gereden om mijn kindje, papegaai Bobbie, op te halen, die hoort gewoon ook weer lekker thuis te zijn bij ons. Ook met hem is alles goed gegaan en hij was ontzettend lief bij opa en oma. Het is nu bijna 13:00 uur. We zijn nu 43 uur wakker, aangezien we niet kunnen slapen in een vliegtuig. We gaan het niet volhouden om wakker te blijven tot het bedtijd is, dus we gaan zo toch echt eindelijk slapen! Bedankt allemaal voor het volgen van onze mooie reis. Hopelijk hebben jullie een beetje kunnen meegenieten van al onze avonturen. Jullie reacties waren super! Bij deze melden wij ons voor de komende maand af en gaan we bijkomen, herstellen en nagenieten van deze droomreis naar Nieuw-Zeeland. Het was geweldig! Tot blogs!

Liefs, Ger en Sylvia