Lieve mensen,

Vandaag, maandag 16 september 2019, weer een enerverende dag achter de rug. Als een geoliede machine vanmorgen samen vroeg opgestaan, gedoucht, koffers ingepakt, ontbeten en uitgecheckt. Dit is voor ons al behoorlijk routine geworden na al onze mooie reizen van de afgelopen jaren. Over afgelopen nacht zullen we het maar weer niet hebben. Gelukkig was de chauffeur vandaag weer heerlijk uitgeslapen! Rond 08:00 uur zijn we onderweg gegaan, richting het noorden van de provincie British Columbia, naar het wintersport plaatsje Whistler. Dat was ongeveer 150 km rijden. Maar eerst zijn we een klein stukje van de route afgeweken om naar de Capilano Suspension Bridge te gaan. Dat is een prachtige hangbrug van 140m lang en 70m hoog boven een rivier en in een regenwoud. Daar in dat regenwoud kon je ook een Tree-top-walk doen, hoog tussen de bomen wandelen dus. De hangbrug was een oude bekende van mij, die heb ik in 1996 al eens bewandeld, en het was ook dit keer weer erg mooi en gaaf om te doen. Er was net een buslading chinezen voor ons de brug op gelopen, dus we hebben even gewacht tot heel China verdwenen was, wat een invasie en herrie! Als je op de brug loopt gaat deze behoorlijk heen en weer. En hoe meer mensen er op lopen, hoe harder de brug ging zwaaien. Blijf dan maar eens recht lopen! We leken wel dronken. Hahaha. Het uitzicht was in ieder geval prachtig en eenmaal aan de overkant zijn we hoog tussen de bomen gaan wandelen, altijd leuk om te doen. Het begon toen helaas wel te regenen, dus de lol was er snel af voor ons. Na 5 kwartier waren we weer terug bij onze auto en zijn we verder gaan rijden richting een gondelbaan die je hoog op een berg, de Grouse Mountain, zou brengen met mooi uitzicht over Vancouver. Maar eenmaal daar aangekomen zagen we de ticketprijzen en ook de lage bewolking, je kon de bergtop niet eens zien. Dus van mooie vergezichten zou ook geen sprake zijn. We hebben besloten om niet met de gondel naar boven te gaan. En in de regen is eigenlijk niks echt leuk... We zijn na een drankje bij Starbucks weer verder onderweg gegaan richting onze eindbestemming. Af en aan viel er wat regen onderweg, maar ook brak de zon er regelmatig lekker door. Via de Sea to Sky Highway reden we langs mooie meren en bergen, het was een prachtige route. En ineens was daar een bordje langs de weg dat aangaf dat we beren konden tegenkomen op de weg! Nou vindt Ger dat ik echt altijd en overal beren op de weg zie (grrmpfff), maar nu kan het dus echt gebeuren! Ik heb zo'n beetje de hele route verder naar Whistler met mijn camera in de aanslag gezeten, want je weet toch maar nooit he! Nou, geen beer gezien natuurlijk. Maar niet getreurd, voor morgenmiddag hebben we een excursie geboekt met een gids en die gaat ons hopelijk in 2,5 uur tijd offroad wat zwarte beren, herten, adelaars, bergleeuwen en prairiewolven laten zien. Fingers crossen dus! Ons doel is uiteindelijk toch om een beer in het wild te zien, de zwarte beer en/of de grizzly. Onderweg naar Whistler kwamen we nog langs een hele mooie waterval, de Shannon Falls, van 335m hoog. Wat een gebulder toch het water dat naar beneden stort. Prachtig! In het plaatsje Squamish hebben we een lunch genomen bij Boston Pizza. De pasta hebben we gedeeld, wat was het weer veel! Burp. Maar wel erg lekker mmmmmm. Om 14:00 uur kwamen we bij ons hotel aan in Whistler, de Whistler Village Inn & Suites, een heel mooi hotel, mooie warm ogende kamer, een goede douche en 2 heerlijke bedden. We verblijven hier 2 nachten, dus dat wordt goed toeven hier. Het hotel ligt pal in het centrum van Whistler vlak bij de Village Stroll, de gezellige strip van het dorp. Toen we aankwamen scheen de zon en was het erg aangenaam weer. We hebben de auto in de garage geparkeerd, welke helaas rete duur is, en we hebben de koffers op de kamer gezet. Toen zijn we op zoek gegaan naar een kroeg aangezien het een wintersport plaats is, dus die moeten hier toch in overvloed zijn. Maar precies op het moment dat we ons hotel uitstapten ging het regenen! Flink de pas erin gezet op zoek naar een kroeg. Er eentje gevonden en eindelijk was daar het eerste biertje voor Ger deze vakantie. Een Lager. Bleek uiteindelijk niet te zuipen te zijn, dus het bleef er maar bij eentje. Ondertussen ging het steeds harder regenen en na onze tijd een beetje uitgezeten te hebben in de kroeg zijn we maar weer met een snelle pas naar het hotel terug gelopen. Ger wilde nog wel ergens gaan eten, maar ik zat nog vol van de lunch en eigenlijk ben ik ook gewoon doodop. Dus rond 16:30 uur lekker terug in onze hotelkamer, douchen en liggen. Maar eerst natuurlijk nog even deze blog tikken. Het is bijna 18:00 uur nu, dus tijd om net als Ger mijn oogjes te zzzzzluitenzzzzzzzzzzz.

Liefs van ons, Ger en Sylvia xxx