Christchurch
Lieve familie en vrienden,
Wat een bijzonder indrukwekkende stad is Christchurch! Gisteren zagen we al een fractie van de stad, maar vandaag, zaterdag 24 november 2018, werd nog maar eens heel duidelijk hoe erg de stad getroffen is door alle aardbevingen van vooral de afgelopen 8 jaar. In september 2010 was de eerste grote aardbeving, een half jaartje later volgde een tweede, en die was heel groot en ook dodelijk. Veel gebouwen zijn ingestort, zeker 17% van de stad ging tegen de vlakte en 800 historische gebouwen werden vernietigd. Ook het hoogste gebouw van Christchurch heeft het niet overleefd en moest worden afgebroken. Deze hing namelijk een meter uit het lood. In 2016 was er ook een grote aardbeving en de stad was toen net een beetje opgekrabbeld en over de ergste trauma’s heen aan het komen toen het dus weer heel erg misging. Overal in de stad zie je nu nog hijskranen, bouwvallen, half ingestorte gebouwen, afgezette panden, gestutte gebouwen, lege plekken waar ooit gebouwen stonden, een half ingestorte grote kathedraal, het lijkt soms wel een oorlogsgebied. Erg triest om te zien allemaal hoor. De gebouwen en panden die ze ondertussen hebben kunnen opknappen of herbouwen zien er wel weer prachtig uit. Alles nieuw, modern, mooi, echt heel knap hoe ze de stad toch weer kunnen laten stralen. De kosten om alles weer op te bouwen en te herstellen zou rond de 50 miljard gaan kosten wordt gezegd. Ik denk zelf dat het een gebed zonder end is. Ze hebben hier zo vaak aardbevingen en eens in de zoveel tijd een hele grote, dan kunnen ze keer op keer weer opnieuw beginnen. Wij zouden hier niet kunnen wonen hoor, met de angst op een grote aardbeving die elk moment kan plaatsvinden. Alles draait hier ook gewoon om aardbevingen. Ze hebben er zelfs een museum van, Quake City. Een indrukwekkend museum over de aardbevingen van 2010 en 2011, foto’s van hoe de stad er eerst uitzag, en hoe het er uitzag vlak na de aardbevingen. Ook beelden van de aardbeving, de paniek, het instorten van de gebouwen maar ook de wederopbouw. Heel mooi in beeld gebracht allemaal. Het deed ons denken aan het 9/11 museum in New York. We kwamen zwaar onder de indruk weer naar buiten in ieder geval. Vanmorgen voordat we op pad gingen hebben we eerst een ontbijtje in het hotel genomen. Toen pas om 10:30 uur door de stad gaan wandelen. We zijn op een sightseeing trammetje gestapt waar je elke halte op en af kon stappen, de hele dag door. Harstikke leuk en het trammetje liet ons het hele centrum van Christchurch zien en met live commentaar van de trambestuurder. Net zoiets als de hop on hop off bus. We zijn dus meerdere keer ongehopt en offgehopt. Gelukkig was het droog vandaag, op een paar spetters na. Vanmorgen voordat we onderweg gingen zag het er nog om te janken uit, maar eenmaal buiten was het heerlijk slenterweer door alle straten van Christchurch. Het werd uiteindelijk 17 graden vandaag, geen zon helaas, maar dat mocht de pret niet drukken. Het avondeten bestond vandaag uit Maleisisch. Het was een leuke laatste dag in Nieuw-Zeeland. Daarna terug naar ons hotel, waar we mazzel hebben met onze kamer, want die is best groot vergeleken met alle andere kamers, wat een geluk hebben wij! Onze koffers in orde gemaakt voor de ontiegelijk lange terugreis die morgen, zondag 25 november, aanvangt. De wekker gaat om 07:00 uur. Om 09:00 uur moet de auto volgetankt worden ingeleverd op het vliegveld en om 12:00 uur ’s middags (zaterdag middernacht NL-tijd) vertrekt onze vlucht met Singapore Airlines naar Singapore en daarna verder naar Schiphol, waar we maandag rond 07:00 uur NL-tijd zullen aankomen. We zijn eigenlijk ook wel klaar om weer naar huis te gaan. We hebben ruim 10.000 foto’s en filmpjes gemaakt, bijna 3700 km gereden, veel gezien, veel gedaan, lange dagen gemaakt voor ons doen, ik kan in ieder geval niet meer. Moegestreden. Dat wordt thuis een maand of wat herstellen. Maar wat was dit het allemaal waard zeg. We zijn het erover eens, Nieuw-Zeeland is het mooiste land van de wereld! Het heeft echt al het moois van andere landen bij elkaar hier in dit land. We waanden ons elke keer weer in een ander land, van Yellowstone in de USA, naar Noorwegen, Oostenrijk, IJsland, Australië, Canada, Schotland, Engeland, etc. Ze hebben hier echt alles, gletsjers, geisers, warmwaterbronnen, helderblauwe meren, skipistes, stranden, kliffen, fjorden, grote steden, gekleurde beekjes, kleine dorpjes, dammen, rivieren, apostelen, rotsen in zee, kliffen, grotten, watervallen, bossen, vergezichten, kronkelweggetjes, drukke snelwegen, zalig eten, vriendelijke mensen, en Nieuw-Zeeland staat op de 3eplaats van veiligste land ter wereld. Wat wil je nou nog meer???? Nou ja, misschien wat meer dieren, zoals in Australië. Daarom blijft voor mij Australië mijn nummer 1 land. Maar wat hebben we genoten van Nieuw-Zeeland, dat pakt niemand ons meer af!
Liefs, Ger en Sylvia
Lake Ohau-Christchurch
Lieve familie en vrienden,
Vandaag, vrijdag 23 november 2018, een bewolkte maar gelukkig droge dag! Vannacht nog vaak naar de sterrenhemel gekeken om te kijken of we de Melkweg konden zien, maar helaas. Het was volle maan en die gaf zoveel licht dat daardoor de sterren bijna niet zichtbaar waren. Van de maan hebben we wel hele mooie foto’s kunnen nemen. Het licht van de maan weerkaatste in het meer wat hele fraaie foto’s opleverde, al zeggen we het zelf. Vanmorgen de wekker om 07:00 uur gezet, maar we waren natuurlijk alweer wakker voor de wekker. Ger heeft sowieso amper een oog dicht gedaan, want hij vond het bed echt veel te hard. Als je dan niet op tijd wentelt, dan sterven je ledematen een voor een af. Ik vond de kamer trouwens ook niet veel, dus we waren blij dat het tijd was om te vertrekken. Het ontbijt zat bij de prijs inbegrepen, dus we hebben nog even tot 08:00 uur gewacht om te kunnen ontbijten. Maar dat ging allemaal zo traag en op bestelling en het hele hotel moest tegelijk bediend worden, dus we hebben wat fruit en een toastje op en zijn met gierende banden onderweg gegaan. Het uitzicht vanuit de hotelkamer was adembenemend, verder niet voor herhaling vatbaar. Dus om 08:20 uur zaten we alweer in de auto, het zonnetje scheen een beetje en we genoten van het uitzicht over het Ohau meer en de besneeuwde bergtoppen. We kwamen al snel langs een zalmkwekerij waar je de zalmen gratis mocht voeren. Dat was lachen! Bij elk brokje spetterden de zalmen er wild op los, we werden flink nat gespetterd! Ze hadden kennelijk honger. Toen weer verder onderweg gegaan en kwamen we bij het volgende meer, Lake Pukaki was er een mooi uitzicht van Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw-Zeeland. Vanwege de vele wolken was het zicht wel wat minder op de besneeuwde bergtoppen, maar het uitzicht over zo’n fel lichtblauw helder mooi groot meer is gewoon fantastisch! Na weer een stuk rijden kwamen we bij wederom een prachtig meer, Lake Tekapo, welke gewoon een nog mooier uitzicht bleek te hebben op de gigantische grote bergen in de verte. Het meer had ook een oud kerkje, precies bij het water wat een paar mooie foto’s opleverde. Er was wel net een buslading vol met Indonesiërs afgezet bij het kerkje, dus het viel niet mee om de kerk op de foto te krijgen zonder 40 Aziaten erop. Na deze stop zijn we weer verder gereden en om 12:00 uur kwamen we via een onverharde weg aan bij Christine, die we afgelopen zondag hadden ontmoet in Queenstown, en haar man Paul. Ze hebben een gigantisch grote boerderij en Christine had ons uitgenodigd om een kijkje te komen nemen. Dat leek ons wel wat dus hier waren we dan! Altijd leuk om van lokale mensen te horen hoe het hier in Nieuw-Zeeland allemaal in z’n werk gaat. Ze hebben daar op die boerderij ontzettend veel dieren, waaronder 5000 schapen, heel veel herten en koeien. Ook veel honden om de schapen de drijven, echt superleuk allemaal! Ik zei onderweg nog tegen Ger, ik hoop dat het vandaag niet toevallig lammetjes-staart-afknip-dag is ofzo. Dat leek me zo zielig! En ja hoor!!!! Deze paar dagen waren ze inderdaad alle starten aan het afknippen van die beestjes! Maar ik begrijp nu ook dat ze dat doen omdat anders de poep eraan blijft hangen en dan komen er vliegen op hun kont zitten, ontstaan er maden en die gaan lekker zitten knagen aan de bipsjes…. Dus dan maar knippen! We hoefden het in ieder geval niet te zien. We konden wel in de schaapscheerhutten kijken en we werden rondgereden over hun ontzettend grote oppervlakte grond. Zo ver als je kon kijken gewoon! Wat een rijkdom. En dat weten ze hier in Nieuw-Zeeland ook wel, dat ze veel geluk hebben om in zo’n mooi rijk land te wonen. Na 1,5 uur zijn we weer weggegaan na ze heel hartelijk bedankt te hebben en hopelijk houden we contact. Leuke lieve mensen. Toen moest er nog zo’n 3,5 uur gereden worden naar onze eindhalte van deze vakantie, Christchurch. We hebben er zo’n 3660 km opzitten deze reis! Christchurch is de een na grootste stad van Nieuw-Zeeland met 380.000 inwoners. Het heeft regelmatig te kampen met aardbevingen waardoor veel historische gebouwen in de afgelopen jaren zijn verwoest. En dat is ook duidelijk te zien! We kwamen om 17:15 uur aan in Christchurch en we zien veel gebouwen die worden afgebroken, zijn afgebroken, worden gestut, bouwputten, lege blokken waar panden stonden, grote hijskranen, leegstaande panden, etc. Christchurch heeft veel werk nog te verrichten, zeker na de laatste grote aardbeving van 13 november 2016. Dat was in Nederland toen groot nieuws. We zien duidelijk dat de stad er nog niet bovenop is gekomen. Wat een triest aanblikken. En toch, hetgeen gerenoveerd is, is echt prachtig allemaal. Nadat we hadden ingecheckt in het hotel, met een leuke en moderne kamer, zijn we een rondje gaan lopen. Het hotel ligt pal in het centrum, dus echt ideaal. We vonden een foodcourt en de keuze was al snel gemaakt, het werd weer Thais. Heerlijk gegeten en daarna weer teruggelopen naar ons hotel. We waren toch wel een beetje uitgeput hoor. Slechte nachten, allemaal nieuwe indrukken, lange dagen, veel reizen en onderweg zijn, het is natuurlijk allemaal waanzinnig mooi en leuk, maar erg vermoeiend. Daarom gaan we zo maar weer heerlijk onze oogjes sluiten en ons plan is om morgen uit te slapen en nog even genieten van Christchurch. Ons laatste dagje morgen in Nieuw-Zeeland… Tot blogszzzzzzzzzzzz
Liefs, Ger en Sylvia
Dunedin-Lake Ohau
Lieve mensen,
Vandaag, donderdag 22 november 2018, vroeg opgestaan, want we hadden een lange reisdag voor de boeg en wilden ook nog iets zien van de stad Dunedin. We zijn om 07:40 uur onderweg gegaan. De dag begon druilerig en met motregen, dus dat begon al goed. Eerst langs het mooie treinstation van Dunedin gegaan, echt een prachtig gebouw. Het ging om 08:00 uur open, en we waren er om 07:50 uur. Daar hebben we natuurlijk niet op gewacht, de tijd drong! Maar we konden wel naar binnen gluren hoor. Door naar het enige kasteel van Nieuw-Zeeland, Larnach Castle. Daar kwamen we om 08:30 uur aan en we konden met early bird tickets naar binnen, dat scheelde toch weer, maar de entree bleef toch prijzig. Leuk om het kasteel van binnen te zien, niet spectaculair. Het lag ook hoog op de heuvel, en dus in de regenwolken. Het uitzicht was daardoor beperkt tot nihil. Een en al mist om ons heen. Dat was wel jammer. Het is wel een populair kasteel, hele busladingen toeristen werden er af gezet en rondgeleid. Via een mooie route weer teruggereden naar het centrum van Dunedin. Het begon steeds beter weer te worden en het werd zelfs droog! In het centrum onze auto geparkeerd vlakbij de Town Hall en een leuk restaurantje gevonden voor een heerlijk ontbijtje. Om 10:45 uur weer onderweg gegaan voor onze laatste stop in Dunedin, Baldwin Street. Dat is de steilste straat van de wereld en staat zelfs vermeld in het Guinness Book of Records. Het is 350 meter lang en heeft een helling van 36 graden. Flink steil dus! Ik ben als een hinde naar boven gelopen natuurlijk. Nou ja, hinde. Als een hijgend paard kwam ik eindelijk gutsend van het zweet boven aan. Dat doe ik niet nog een keer in ieder geval! Mooie foto’s gemaakt van alle huizen die in deze steile straat staan en het prachtige uitzicht. De zon begon door te breken en het werd ondertussen steeds warmer. Heerlijk! Eindelijk weer beter weer, na 4 dagen kou en sneeuw en wind en regen. Na een uurtje zijn we weer verder gegaan, Dunedin achter ons latend. Het is echt een leuke stad, met veel te zien en te doen. Ons volgende hotel in Lake Ohau was een flink eindje rijden, we gingen weer terug het binnenland in, maar de zon scheen en we hadden weer prachtige uitzichten over groen heuvels, bergen en sneeuwtoppen. Ook kwamen we weer langs vele mooie helderblauwe meren en 3 dammen. De eerst dam was al mooi, toen kwam er nog eentje een stuk verderop en dam nummer 3 was zelfs de grootste van Nieuw-Zeeland. Erg indrukwekkend! Wat we ook onderweg zagen waren bordercollies die schapen aan het drijven waren. Echte een grote kudde van wel 1000 schapen. Heel gaaf om te zien! Rond 16:15 uur kwamen we dan eindelijk aan in ons vrij afgelegen Lake Ohau Lodge. Onze kamer is karig, er staat een bed in en heeft een douche, geen wifi, maar het heeft wel het mooiste uitzicht ooit! We kijken namelijk uit om het mooie Lake Ohau met daarachter besneeuwde bergtoppen. Onbeschrijflijk mooi! Het diner en ontbijt zit bij dit hotel inbegrepen en om 19:00 uur konden we aanschuiven voor het diner. We moesten onze tafel wel delen met 2 andere mensen en dat was een homostel. Wat werd het gezellig joh, 1,5 uur lachen gieren brullen, leuke gasten die Tim en Jorge uit Las Vegas! We zullen ze nooit vergeten. Hopelijk is het vanavond en vannacht een keer niet bewolkt zodat ik eindelijk foto’s kan maken van de maan, de prachtige sterrenhemel en Melkweg. Jullie gaan het lezen! Tot blogs weer!
Liefs, Ger en Sylvia
Te Anau-Dunedin
Lieve familie en vrienden,
We zijn wel weer een beetje klaar met de regen. Vandaag, woensdag 21 november 2018, startte zonnig, dat was echt fantastisch! We begonnen de dag dus met goede moed en gingen om 09:00 uur eerst lekker ontbijten. We konden Te Anau nu ook in de zon bekijken en het is een leuk plaatsje aan een meer met daarachter prachtige witte bergen. Dat uitzicht hadden we die 2 dagen nog niet kunnen zien, echt heel mooi hoor. Het ontbijt was weer heerlijk en om 09:30 uur zijn we onderweg gegaan naar ons volgende hotel, in de stad Dunedin aan de oostkust van het Zuidereiland. Het eerste stuk van de route was echt adembenemend, met prachtige vergezichten en witte bergtoppen. Het zonnetje scheen heerlijk, we genoten. Maar toen. Rond 12:00 uur werd het bewolkt en begon het toch weer te regenen. En het is niet mee gestopt met regenen. De hele verdere route naar Dunedin was in de zeikregen. Om chagrijnig van te worden. We hadden weinig mooie uitzichten meer, de wegen onderweg hadden last van overstromingen en ook de rivieren traden buiten hun oevers. Echt te veel regen gewoon hoor. Bah! We kwamen op een gegeven moment bij een historisch vliegtuig museum, daar hebben we even rondgekeken. Dat was wel leuk. Ger zijn vader was boordwerktuigkundige op een Dakota DC3, dus hij is gek op oude vliegtuigen. Daarna weer verder gereden, naar het voor ons zuidelijkste punt van onze vakantie. Zuidelijker dan vandaag zullen we wellicht nooit, maar dan ook nooit meer gaan! We Zitten veel zuidelijker nu dan Kaapstad in Zuid-Afrika, of Melbourne in Australië. Je kan de Zuidpool zowat voelen, of nee, die hebben we gevoeld de afgelopen 3 dagen….. De temperatuur is vandaag ietsje omhooggegaan, naar maar liefst 11 graden. Het moet niet gekker worden. Maar de dubbele truien konden achterwege blijven vandaag in ieder geval. Toch wel bijzonder om zo erg zuidelijk te zitten op de wereld hoor. Net zoals de Noordkaap in Noorwegen ook heel bijzonder was. Er wonen trouwens meer mensen op het kleinere Noordereiland dan het veel grote Zuidereiland. Erg rustig is het hier op de weg, tenzij je in de grotere plaatsen komt. En als je iets overkomt onderweg, dan duurt het vrij lang voordat er hulp ter plaatse is. Dat zagen we gisteren wel toen we in de bus zaten terug naar Te Anau. Er was een auto rechtdoor geschoten in een bocht, en hij had daarbij een hele boom ontworteld en zijn auto zat flink in de kreukels. Er waren een paar andere auto’s bij gestopt voor eerstehulpverlening. Na ongeveer 30 minuten kwamen we ineens loeiende politiewagen, brandweerwagen en ambulance tegen. Die moesten dus nog een half uur onderweg naar de locatie van het ongeval! Je zal maar dringend hulp nodig hebben! Maar niet te veel over nadenken. In het plaatsje Balclutha hebben we even een korte pauze ingelast en in een cafeetje een bakkie gedronken met Australische Lamingtons. Mmmmmm Toen we terugkwamen bij de auto, zagen we dat ik de achterdeur van de auto gewoon wagenwijd open had laten staan. Al onze spullen lagen in de kofferbak, die was gelukkig wel op slot, maar Ger’s jas lag achterin, dus zo voor het grijpen. Maar niks aan het handje hoor, we kunnen hier kennelijk gewoon alles een half uur open laten staan, iedereen loopt erlangs en niemand jat wat! Zo kan het ook! Moet je in Nederland eens proberen… We zijn weer onderweg gegaan en kwamen uiteindelijk bekaf om 14:30 uur aan in ons hotel Cable Court motel in Dunedin. Een prima kamer weer, dus daar kunnen we het wel een nachtje uithouden. Het was ondertussen alleen maar harder gaan regenen en deze stad is best een grote studentenstad, met 127.000 inwoners met flink veel verkeer, dus een makkelijke rit door de stad was het niet. We konden wel zien dat het een mooie stad is, met veel interessante en imposante gebouwen. Ook het station ziet er indrukwekkend mooi uit. Dunedin is trouwens het Keltische woord voor Edinburg en de stad heeft veel schotse invloeden. Aangezien het zo hard regende hebben we besloten er vandaag de brui maar aan te geven. Met dit weer is een wandeling door de stad niet zo tof, ook foto’s maken wordt zo niks. Tevens is met de auto een rondje rijden in dat drukke verkeer ook geen optie. Dus er zit niks anders op dan vandaag er maar vroeg mee te nokken. Gelukkig zit hier om de hoek Domino’s pizza, dus door de regen er naartoe gelopen, een pizza aldaar gedeeld en opgegeten, door de zeikregen weer teruggelopen en om 16:00 uur lagen we weer fris gedoucht en opgewarmd in ons bed. Tijd om te bloggen dus. Echt jammer van dit weer. Er valt hier zoveel te zien en te doen, en aangezien we morgen alweer onderweg gaan naar ons volgende hotel, kunnen we op deze manier niet veel van Dunedin zien. Balen dus! Het kan natuurlijk niet altijd meezitten, maar na 4 dagen willen we toch wel eens van die regen af. Waar we ook vanaf willen is die vreselijk jeuk! We zitten onder de bulten van zandvliegen. Die zijn echt nog erger dan muggen hoor, niet normaal. Onze handen, armen en benen krabben we helemaal open. Ger riep op een gegeven moment zelfs dat zijn arm zo’n zeer deed dat ie geamputeerd moest worden! Natuurlijk een beeeeeetje overdreven, maar ik begreep het wel. Die zandvliegen kwamen we zaterdag voor het eerst tegen bij al die meren op die waanzinnig mooie route naar Queenstown. Tja, en toen ging het mis. Die zandvliegen gaan op je zitten en prikken je helemaal lek. Op het moment zelf heb je geen last, maar later, misschien zelfs dagen later ga je kapot van de jeuk. Hele toffe beestjes dus. Ze hebben maar weinig dieren in Nieuw-Zeeland, waarom deze dan wel? Onderweg wel weer ontzettend veel schapen gezien in de velden. Echt ontzettend veel, duizenden soms per veld. Ook heel veel springende lammetjes, zo schattig! Oh ja, nu word ik zelden gebeld, ik haat bellen, en nu ben ik hier in Nieuw-Zeeland al 6 keer gebeld, op 4 verschillende onbekende/anonieme nummers en altijd ’s nachts. En elke keer als ik gebeld word kost me dat zeker 1 euro buiten mijn belbundel! En ik neem de telefoon niet eens op! Belachelijk! Dus degene die daar in Nederland mij heel gezellig midden in de nacht zit te bellen, hou daar eens mee op. Gelukkig worden we er niet wakker van, geluid staat uit. Maar toch. Ook weer zo tof. Nog een reistip voor de liefhebber, spaar thuis oude versleten kleding, neem deze allemaal mee op vakantie en na het dragen gooi je het weg. Scheelt een hoop wasgoed! Toch zeker wel 1 keer gelachen vandaag, onze auto redt het amper heuveltje op en nu moesten we flink heuveltje op om de stad Dunedin in te komen, dus we reden plankgas met loeiende motor op de snelweg naar boven toe en we stonden haast stil. Nu hebben ze hier in Dunedin ook de steilste straat van de wereld. Zegt Ger: niet zo gek dat ze hier de steilste straat van de wereld hebben, wij komen heel die stad niet eens in! Hahahahaha Nou ja, jullie hadden erbij moeten zijn. Tot blogs maar weer.
Liefs, Ger en Sylvia
Milford Sound
Lieve lezers,
We hebben vandaag, dinsdag 20 november 2018, een hele mooie cruise gemaakt door de Milford Sound fjord. Vanmorgen waren we er alweer op tijd bij, maar toen we naar buiten keken hadden we er gelijk niet zoveel zin meer in. Het regende nog altijd! We hebben het hier in Te Anau 2 dagen lang niet droog gehad helaas. En dat terwijl het hier allemaal zo mooi is. We zijn om 08:30 uur onderweg gegaan voor een ontbijtje en die smaakte prima. Morgenochtend naar hetzelfde restaurant hebben we besloten. Om 10:00 zouden we worden opgehaald door de bus om naar het fjorden gebied te gaan voor een cruise van 2 uur en 15 minuten door Milford Sound. Een kleiner busje kwam ons uiteindelijk om 10:15 uur ophalen en bracht ons 500 meter verder bij een verzamelpunt voor de grote bus, die ons naar de fjorden zou gaan brengen. Deze mooie panorama bus met glazen plafond kwam ons allen om 10:35 uur ophalen en we konden eindelijk onderweg. Het regende nog altijd, maar hoe verder we richting de fjorden kwamen, hoe droger en helderder het werd. De uitzichten werden steeds prachtiger en de bergen steeds hoger en witter. Wat een prachtige mooie route weer zeg! Ger was blij dat hij zelf niet hoefde te rijden vandaag en ook lekker om zich heen kon kijken. Het viel onderweg uiteindelijk wel heel erg mee met de sneeuw op de wegen, we hadden het uiteindelijk goed met onze eigen huurauto kunnen doen. Maar goed, voor Ger was het een fijne rustdag qua rijden nu, dat is ook eens fijn. We kwamen om 13:15 uur aan in Milford Sound en de boot vertrok om exact 13:30 uur. Gelukkig was het niet al te druk op de boot en konden we ons goed bewegen op het dek en ook binnen. De lunch was inbegrepen bij deze excursie dus we kregen allemaal een lunch box met wat broodjes, water, koekje, chips, nootjes, crackers met kaas, chocola en een appel. Prima te doen. De boottocht voer ons vlak langs steile kliffen van wel 1 km hoog. Wat was dat prachtig! Ook kwamen we bijna onder een waterval met de boot, zodat we door de wind ervan toch flink nat werden. Over nat worden gesproken. Eenmaal aangekomen in Milford Sound was het droog en dat bleef het ook de hele cruise! Wat hadden we een geluk zeg! Onderweg kwamen we ook eindelijk wat fauna tegen, wat ik wel erg mis deze vakantie. We zagen Fiordland Crested pinguïns die heel zeldzaam zijn en zeehonden. En onderweg met de bus zagen we grote papagaaien die ze hier Kea noemen. Best brutale beesten die gewoon aan je schoen beginnen te kluiven als je niet oplet. Ze eten kleine vogeltjes en ze zijn een van de slimste papegaaien die er bestaan. Om 15:45 uur kwamen we weer terug met de cruise bij de opstapplaats en daar wachtte de bus al op ons om ons terug te brengen naar Te Anau. Daar kwamen we om 18:00 uur weer aan en de hele weg heeft het weer eens geregend. We zijn gelijk bij een Italiaan gaan eten, want we hadden er best trek van gekregen. Het smaakte heerlijk en om 19:00 uur waren we in onze kamer, verkleumd tot op het bot, dus lekker onder de warme douche en hup ons bed in. Voor de tijd van het jaar schijnt het hier echt veel te koud te zijn. Hebben wij weer, willen we de Nederlandse kou ontvluchten, hebben we het gewoon hier! Maar we zitten natuurlijk ook wel ontzettend dicht bij de Zuidpool nu. Morgen zullen wij op het, voor ons, meest zuidelijkste puntje komen van onze vakantie. En in de winter kun je hier goed het Zuiderlicht zien, als het onbewolkt is. Dus dubbel pech voor ons, het is geen winter hier en het is bewolkt. Dus voor ons geen Aurora Australis! Snik… Morgen een nieuwe dag, dan rijden we naar Dunedin aan de oostkust, laten we hopen dat het dan weer eens droog is! Tot blogs.
Liefs, Ger en Sylvia
Queenstown-Te Anau
Lieve mensen,
Wat was het vandaag, maandag 19 november 2018, bar en boos met het weer. Bah! Vanmorgen opgestaan met sneeuw, onderweg gegaan om 08:45 uur met sneeuw en bijna de hele route amper wat kunnen zien van de mooie omgeving! Veel sneeuw, veel regen en veel mist en veel wolken, en verrekte koud!!!!! Tussen de 3 en 6 graden, dus 2 fleecetruien over elkaar aan en gaan. Erg jammer wel dat het weer even niet meezit nu. Je kunt niet altijd geluk hebben natuurlijk, maar dit koufront wat ineens overtrekt is echt wel een beetje overdreven zeg. De groene heuvels en bergen werden ineens allemaal weer wit. Onderweg erg rustig aan moeten rijden, want soms bleef de sneeuw op de weg liggen, dus nog best opletten geblazen met al die bochten. Na een uurtje tobben op de weg zijn we gaan ontbijten om even bij te komen van het eerste stukje van de vrij korte rit van vandaag. Na het ontbijt weer verder en de sneeuw werd gelukkig steeds minder, maar toen kwam de regen en harde wind. Ook zo fijn. We hebben nog even getankt onderweg, waar de prijzen best laag waren, 2,02 NZD. Dat was een stuk goedkoper dan die 2,56 NZD in the middle of nowhere! De rit vandaag was zoals ik al zei kort. Normaal zo’n 2 uur, maar inclusief ontbijt hebben we er ruim 3 uur over gegaan. Om 12:00 uur kwamen we aan in Te Anau, waar het ook nog altijd flink regende, waaide en heel koud was. Bah bah bah. We zijn gelijk tickets gaan kopen voor de glowworm caves voor 14:00 uur. Dat is toch iets wat je hier in Nieuw-Zeeland gezien moet hebben. Ze hebben door heel Nieuw-Zeeland verspreid glowworm caves, en deze lag voor ons mooi op de route. We moesten tot 14:00 uur nog even de tijd doden, dus zijn we in het centrum een bakkie gaan doen en we konden ons gelijk lekker opwarmen. Om 14:00 uur vertrok de catamaran boot richting de glowworm caves, waar we na 25 minuten varen aankwamen. Normaal had het een prachtige boottocht moeten zijn met zon en mooie uitzichten op de heuvels en bergen, maar nu zaten we allemaal binnen bij de kachel met weinig zicht vanwege de regen op de ruiten. Maar goed, ik was al lang blij dat de tour door kon gaan! Aan wal werden we allemaal in groepjes verdeeld van ongeveer 12-14 personen. Per groep gingen we de grot in en bij de ingang moest er wel even flink gebukt worden. Verder kon er in de grot goed gelopen worden en was er een mooie plankier gemaakt die we met een gids helemaal uitliepen. We kwamen onderweg langs een paar bulderende watervallen en door de hele grot stroomde een ruige rivier. Het was in ieder geval een herrie van jewelste. Het enige foto moment die we mochten hebben was bij een van de watervallen binnen in de grot, verder mocht er nergens foto’s gemaakt worden of worden gefilmd. En dat vonden we toch wel erg jammer hoor, want het was me daar een mooie grot. Geen stalactieten of stalagmieten, maar mooie hoge rotswanden en een prachtige rivier die door de grot heen raasde. Diep in de grot gingen we in een bootje en de gids voer ons door de donkere gangen van de grot door aan een kabel boven de boot te trekken. We gingen steeds dieper de grot in, weg van de watervallen en de herrie en het werd ook steeds donkerder. En daar waren ze dan, de glowworms! Groen/blauwe lichtjes die allemaal oplichten tegen het lage plafond van de grot. Ze schijnen zo fel dat het zelfs op het water weerkaatst. Wat een prachtig spektakel! Onbeschrijfelijk mooi gewoon! En gelukkig waren we hier in de goede periode, de zomertijd, en niet in de wintertijd, want dan zie je ze amper. Na een tijdje in stilte gevaren te hebben kwamen we weer aan bij het punt waar we op het bootje waren gestapt. Dezelfde weg weer teruggelopen de grot uit en op naar de warme koffie en thee! Om 15:45 uur kwam de catamaran ons weer ophalen en om 16:15 uur zat de excursie er helaas alweer op. Een geweldige ervaring rijker in ieder geval, en blij dat we dit hebben kunnen meemaken. We zijn naar het hotel gereden, nog geen 500 meter verder en hebben onze koffers in de kamer gezet. Een prima hotelkamer weer, met een huiskamer met keukentje en een aparte slaapkamer. Rond 17:30 uur zijn we naar een Amerikaans restaurantje gereden voor een lekkere steak. Die van mij was in ieder geval heerlijk. Ger had een pork belly genomen, maar deze bestond helaas uit alleen maar vet en geen vlees! Nou, Ger was snel klaar met eten dus. Gelukkig had ik een grote steak, dus de helft aan Ger gegeven, ik had het toch niet op gekund. Het restaurantje zelf was wel erg gezellig, met countrymuziek. Daar houden we wel van. Na het eten zijn we weer terug gereden naar het hotel. Het regent nog steeds, het was vandaag echt een nare dag qua weer, maar we hebben er toch weer wat van weten te maken. Morgen hebben we een excursie naar Milford Sound geboekt. We worden rond 10:00 uur met de bus opgehaald bij ons hotel en rijden dan 2 uur richting de kust, naar de fjorden. We wilden er eerst zelf met onze eigen auto naartoe rijden, maar dat werd ons afgeraden vanwege de hevige sneeuwval. Helaas. Als we er dan morgen met de bus aankomen, gaan we op een cruise door de fjord heen varen. Rond 18:00 uur zullen we weer terug in ons hotel zijn, dus hopelijk goed slapen vannacht, want het wordt een lange dag morgen! En hopelijk met wat beter weer!!!! Tot blogs.
Liefs, Ger en Sylvia
Queenstown
Lieve familie en vrienden,
Vandaag, zondag 18 november 2018, een erg rustig dagje gehad. Mede doordat het weer niet echt super was, maar ook omdat het gisteren een pittige lange dag was en we toch wel even moesten bijkomen van de rit en van al het moois onderweg. We zijn rond 08:30 uur op pad gegaan, toen de zon nog scheen. Het was al wel een stuk frisser dan gisteren. We wilden met de kabelbaan omhoog gaan voor een mooi uitzicht over de stad Queenstown. Om er te komen moesten we weer het steile heuveltje af richting het centrum en voorbij het centrum was dan de kabelbaan, ietsje verder lopen dan we dachten…. Het was best prijzig voor een ritje omhoog en omlaag, maar eenmaal boven was het uitzicht adembenemend. Gelukkig was het weer nog ideaal voor een heleboel prachtige foto’s, de zon scheen met een aantal mooie witte wolken boven de bergtoppen. Bovenop de berg hebben we in het restaurant een bakje gedronken en lang genoten van het schitterende uitzicht. Wat is het toch mooi hier!!! Toen zijn we weer onderweg gegaan naar beneden. We wilden op een boot gaan voor een 1,5 uur cruise over het Wakatipu meer. Maar het ging steeds harder waaien, dus ik zag het eigenlijk niet zo zitten, aangezien ik best snel zeeziek word… Dus dat plan ging niet door helaas. In de verte zagen we de regenbuien al hangen ook, dus we zijn lekker gaan ontbijten. Het was ondertussen alweer 11:00 uur. Gisteren was het behoorlijk druk hier in de stad, maar we weten nu waarom, er was een marathon. En velen die er gisteren waren, zijn denk ik vandaag nog een dagje extra gebleven, want ook vandaag was het nog best druk in het centrum. Gelukkig zijn ook hier de winkels op zondag open, dus het was heerlijk struinen door de leuke en gezellige straten van Queenstown. De regen had ondertussen de stad bereikt en het werd ook een stuk kouder, dus we zijn de bioscoop ingevlucht. Daar draaide de film “A star is born” met Lady Gaga, die wilden we toch al graag nog zien. Best een leuke film! Rond 15:00 uur kwamen we weer buiten en het bleef af en aan flink regenen. Dan is de lol er toch snel af hoor. De temperatuur kelderde naar 4 graden, terwijl het gisteren 21 graden was. Scheelt maar 17 graden. Bah. In de bergen werden de toppen wit, dus daar sneeuwde het gewoon! We kwamen langs een casino, dus daar ook even ingedoken, altijd leuk. Om 16:30 uur was het dan toch wel weer tijd om een hapje te eten en we zijn naar de Foodcourt gelopen voor een heerlijk Aziatische maaltijd. Daarna moesten we die ontzettend steile helling weer terug naar boven lopen naar ons hotel. Pffffff Om 17:15 uur waren we weer terug op onze kamer en op tv is er een rugbywedstrijd met de “All Blacks” bezig. Die haka blijft maar apart hoor, ze raken helemaal in een trance lijkt wel. Vanmorgen toen we onderweg gingen kwamen we een vrouw tegen die een kamer naast ons had. Ze vroeg ons waar we vandaan kwamen en we raakten aan de praat. We werden uitgenodigd om een keer te komen kijken op haar farm met schapen, koeien etc. Altijd leuk om bij locals op een boerderij te kijken, dus misschien dat we daar vrijdag als we onderweg zijn naar Christchurch eens langs gaan. Het is wel een eindje uit de richting, maar het lijkt ons wel heel leuk! Wat een lieve mensen hier. Ook nog iets grappigs, van de week kocht Ger in de supermarkt een sixpack bier, hoorden we ineens “ting”. De kassière riep er kennelijk iemand bij, geen idee waarom en wat er nu weer aan de hand was. Bij ons weet je dat namelijk maar nooit. Dus er kwam iemand aan en die knikte naar de kassière. Wat bleek nou, onder de 25 jaar mogen ze geen alcohol verkopen, dus er werd blijkbaar getwijfeld of Ger wel ouder is dan 25 jaar!!!! MOEWHAHAHAHAHAHAHAHA ik kwam niet meer bij! Wat oogt hij toch goddelijk jong he? Of ik hou hem jong, dat kan ook. Volgende anekdote, we maken wat mee hier. Thuis heb ik pas een nieuwe creditcard ontvangen, dus deze geactiveerd en hup ermee naar Nieuw-Zeeland. Doet dat ding het niet! Ik dus contact opgezocht met ING, dat ik hier in Nieuw-Zeeland mijn creditcard niet kan gebruiken. Groot probleem! Blijkt mijn kaart waarschijnlijk een defect te hebben, maar ze konden wel een nieuwe opsturen…… zucht. Dus we moeten het doen met de creditcard van Ger deze vakantie, daar kun je hier echt niet zonder hoor! Wat ons opvalt hier in Nieuw-Zeeland is, dat er veel Aziaten werken in winkels en restaurants. Echt bijna overal Aziaten! Die hebben het goed voor elkaar hier hoor, in zo’n mooi land te mogen leven. Ook hier in Queenstown viel het ons weer heel erg op. Net als in Cairns, Queensland Australië. Allemaal superleuke plaatsen, die Aziaten weten wel wat leuk is! Vanmiddag ook erg gelachen om Ger, we hadden een paar mooie T-shirtjes gekocht en na het afrekenen zegt Ger tegen die verkoopster “Thank you much”, hij vergat het woordje “very” ertussen dus het was net alsof hij haar muts noemde en dat mens maar vriendelijk lachen! Wist zij veel. Oh en Ger komt onderbroeken te kort! Dat wordt binnenstebuiten en achterstevoren dragen voor hem de komende dagen. Lekker bezig die kanjer van me. Hahahaha Morgen gaan we weer verder onderweg naar het zuiden. Onze laatste vakantieweek hier in Nieuw-Zeeland breekt aan. Snik. De tijd gaat echt veel te snel! We hopen wel dat het weer ons nog een beetje gunstig gezind blijft, maar de vooruitzichten zijn niet al te positief. We gaan het meemaken en jullie gaan het lezen! Tot blogs.
Liefs, Ger en Sylvia
Franz Josef Glacier-Queenstown
Lieve mensen,
Vandaag, zaterdag 17 november 2018, een hele lange reisdag gehad van 8 uur. Maar het was wel de mooiste rit tot nu toe! Besneeuwde bergtoppen, vergezichten, blauwe meren met weerspiegelingen, riviertjes, bruggetjes, bergweggetjes met heeeeeeele scherpe bochten, bossen, watervallen, kustroute, bergje op, bergje af, te veel om op te noemen! Wat we bijna heel de weg niet gezien hebben zijn dorpjes, restaurantjes, tankstation, etc. Bijna de hele route was het uitgestorven en waren we in de middle of nowhere. De radio had uren geen bereik en ook onze telefoons niet. Maar wat was de route prachtig, schitterend, erg indrukwekkend! Nieuw-Zeeland is echt waanzinnig mooi. We zijn vanmorgen dus om 07:00 uur opgestaan en om 07:30 uur onderweg gegaan. De eerste 3 uur regende het veel onderweg, wat het uitzicht op de bergen en heuvels bemoeilijkte. Alles hing in de mist en in de wolken. Heel de nacht heeft het trouwens flink geregend in Franz Josef Glacier. Gelukkig klaarde het weer in de loop van de morgen op en kwam de zon er steeds meer door. En in de middag werd het gewoon weer heerlijk warm en t-shirts weer! Aangezien we onderweg weinig restaurantjes of cafe’s tegenkwamen voor een ontbijt of lunch, was het even behelpen, oftewel met knorrende magen hopen dat er eens iets voorbijkomt waar we wat te eten konden krijgen. Bij 2 tentjes gekeken rond 10:00 uur, maar die waren dicht. Waarschijnlijk omdat het zaterdag is vandaag. Toen we langs een tankstation kwamen, zijn we daar maar gestopt en een hot pie genomen, smaakte best goed. Onderweg kwamen we langs allemaal leuke en mooie stops en foto locaties. Zoals bij Bruce Bay, waar een aantal gasten aan het vissen waren en waar de zee behoorlijk ruig was. Verder kwamen we nog langs een paar mooie bulderende watervallen. Ook bij het meer van Wanaka en het meer van Hawea waren er talloze mooie stops om foto’s te maken. De ene stop nog mooier dan de andere en de prachtige weerkaatsing op de meren met de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond maakte toch wel dat deze route vandaag de mooiste ooit was! Na elke bocht werd het nog mooier en mooier! Eindelijk kwamen we een restaurantje tegen en ook weer een tankstation, waar we gelijk maar weer even getankt hebben, want tankstations waren vandaag zeldzaam. Ger heeft bij het restaurantje een erwtensoep gegeten, ik zat nog vol van de hot pie. Ten zuiden van Lake Wanaka staat een boompje in het water, die erg populair is om te fotograferen. Daar zijn wij dus ook nog even naartoe gereden, en dat was de moeite waard. Prachtig gewoon weer! Het laatste stuk van de hele lange route vandaag was via een spectaculaire weg, met haarspeldbochten en flinke afgronden, best spannend! Toen was het nog maar een klein stukje naar onze eindbestemming, Queenstown. Wat waren we blij dat we er eindelijk waren, de rit was echt lang. Om 15:30 uur waren we in onze kamer en het is een hele leuke kamer met mooi uitzicht over de bergen en het Wakatipu meer. We zullen hier 2 nachtjes blijven. Rond 17:00 uur waren we weer een beetje bijgekomen van de lange rit en zijn we naar het centrum gaan lopen voor een Thais hapje. Het centrum is maar een paar honderd meter van ons hotel, maar het is wel heuveltje af. Eigenlijk is het meer een steile helling naar beneden, en dat betekent dat je die helling ook weer omhoog moet! En dat met een volle buik… Het centrum van Queenstown is echt supergezellig, heel veel winkeltjes, restaurantjes, terrasjes, aan het water ook met bootjes, uitzichten op de bergen en parkjes waar jongeren gewoon met z’n allen gezellig biertjes zitten te drinken op het gras. Dat kan hier gewoon op straat! Moet je bij ons eens doen. Erg genoten van het centrum, zoveel gezelligheid en zoveel te doen ook hier. Bij een Thais restaurant heerlijk gegeten en toen teruggewaggeld naar het hotel, wat een helse klim! Om 18:30 uur waren we weer terug in onze kamer. Net gedoucht en deze blog is ook alweer bijna af. 20:00 uur hier alweer. Sweet dreams en tot blogs.
Liefs, Ger en Sylvia