G’day!

Vandaag, zondag 21 oktober 2012, was niet bepaald een rustdag! Ik was alweer erg vroeg wakker. Uiteindelijk gewoon om 7:00 uur opgestaan en gaan douchen. Ingepakt, ontbeten (continental ontbijt zat bij de kamerprijs inbegrepen) en uitgecheckt. Om 8:00 uur vertrokken en als eerste natuurlijk getankt. Met deze afstanden tanken we bijna iedere dag! We zijn onderweg gegaan naar het Karijini National Park. Dat lag ongeveer 3,5 uur rijden naar het zuiden, de binnenlanden van Australie in. We hebben de zee gedag gezegd en op naar de Outback! Op de tomtom verscheen de eerste afslag, over 410 kilometer naar rechts! Het was ook al weer vroeg heet, om 9:30 uur was het al 40 graden! Dat beloofde wat voor vandaag! Onderweg een aantal dode koeien langs de weg zien liggen. Dat zijn pas grote hompen vlees! Een roadtrain met 4 aanhangers kan zo’n beest natuurlijk moeilijk ontwijken. Ze hebben een lange remweg en als ze een ruk aan het stuur geven dan gaan ze waarschijnlijk scharen, dus gewoon gas los en boem! Zo zie ik dat dus voor me. Arme koeien…. Ook zagen we grote stukken verbrande vlaktes onderweg. Vaak maken ze die brandjes expres om een buffer te creeren voor als er een keer echt brand uitbreekt. Op een gegeven moment moest ik toch wel heel erg nodig plassen en er kwam maar geen einde aan die lange weg naar het natuurpark toe. Nergens een dorpje, tankstation, of wc onderweg natuurlijk! Dan maar een parkeerplaats op en hurken! De parkeerplaatsen hier zijn gewoon ongeasfalteerde stukken rood zand waar de struiken zijn weggehaald zodat je auto van de snelweg af staat geparkeerd. Het stelt niks voor. Er stond een vrachtwagen op de parkeerplaats, precies waar ik wilde plassen! Nou ja, ik moest nu eenmaal hoognodig, dus daar ging ik. Gelukkig hebben we toiletpapier in de auto liggen, voor noodgevallen zoals deze. Ben ik klaar, glij ik nog bijna uit op dat rode zand en kleine kiezelsteentjes ook! Ik zag mezelf al in mijn eigen plasje liggen! Nou, hup de auto weer ingesprongen, want het was zo’n 41 graden buiten, dus daar moet je niet te lang in verblijven. Zien we tot onze grote verbazing een heus toilethokje staan, verscholen achter de vrachtwagen! Heb ik weer! Whahahaha. Een half uurtje later kwamen we bij het eerste rustpuntje, het Auski Roadhouse. Daar hebben we een cakeje gedeeld en wat gedronken. Alles was daar rood gekleurd bij dat roadhouse. Er is met dat rode stofzand in de Outback geen ontkomen meer aan, echt alles kleurt rood! De auto, onze kleding, onze voeten, alles! Na deze korte stop zijn we weer onderweg gegaan, op naar het Karijini National Park. Na een kilometer of 8 had ik de afstanden berekend naar het park en naar onze eindbestemming, nog 310 kilometer te gaan van de bijna 600 kilometer vandaag. Toen keek ik op de teller hoeveel kilometer we nog op de tank konden rijden, nog 311 kilometer! Hmmmmm, het risico nemen om zonder benzine komen te staan als we bijna bij onze eindebestemming zijn, of toch maar omkeren en wederom tanken vandaag? Ger begon al te brommen en ik zei dat ik toch terug wilde naar de roadhouse, om geen risico’s te lopen. Omgekeerd en getankt. De benzine was daar 1,77 dollar per liter, een stukje duurder weer dus. Eindelijk toch weer verder kunnen rijden en rond 12:00 uur kwamen we aan bij het natuurpark. Bij de ingang van het park stond een stopbord en dat er entrée betaald moest worden. Er stond alleen niemand dus we zijn maar gewoon doorgereden het park in. Lekker baldadig! Een klein gedeelte van het park is geasfalteerd, dus daar konden we met onze auto goed rijden. Bij Dales Gorge hebben we de auto geparkeerd en zijn we gaan wandelen. Watertje mee, petje en bril mee, slippertjes aan en gaan. Om bij de Fortescue Falls en bij de Fern Pool te komen, moesten we een hele stijle afdaling doen, via rotsen die als trap fungeerden. Sommige trapreden waren wel 50 cm hoog, dus het werd flink klauteren en zweten! Voor het eerst waren we aan het zweten deze vakantie en ook voor het eerst kwamen we een keer in beweging! De temperatuur was 40 graden toen we uit de auto stapten, maar in de kloof koelde het ietsje af naar ongeveer 35 graden. Het bleef dus warm! De afdaling was pittig, maar toen we eenmaal beneden waren was het uitzicht adembenemend. De waterval was erg mooi en de kloof zelf was indrukwekkend. Achter de eerste waterval, en tevens de beroemdste, was het nog een stukje lopen naar een tweede waterval die redelijk afgelegen lag. We zijn de kloof dieper ingelopen, door het bos en kwamen uit bij nog een heerlijke locatie met helder water en weer een waterval. We waren sowieso erg verbaasd dat er water was, want er is in maanden amper of geen regen gevallen en het regenseizoen moet volgende maand beginnen. Alles is hier dus nu gortdroog en stoffig! Maargoed, we hebben genoten van de kloof en de mooie natuur en toen moesten we weer terug naar boven. De afdaling was pittig, maar naar boven toe was echt om snel te vergeten! Het zweet spoot uit al onze porien en het flesje water was al snel leeg! Er kwam geen einde aan die grote hoge stijle rotstreden! Toen we eindelijk weer bij de auto waren, ging de airco meteen voluit, want we hadden het niet best! We hebben er 5 kwartier over gedaan, de kloof in en weer uit, maar achteraf was het al die moeite wel waard. De foto’s die we hebben genomen kunnen zo een folder in! Het was ondertussen al 13:30 uur en we hadden toch best wel trek gekregen. We zijn maar weer aan de kaakjes gaan knagen, om de honger een beetje te stillen. Bij het visitors center, een stukje rijden verderop hebben we een lekker ijsje op en een beetje rond gekeken. Er was verder geen eten te krijgen, dus om 14:00 uur zijn we maar weer onderweg gegaan, het park weer uit, richting onze eindbestemming Newman. Dat plaatsje ligt nog net boven de Tropic of Capricorn, dus we zitten nog net in de tropen! We kwamen om 16:00 uur bij het hotel aan, weer een All Season hotel. En toen we de prijs hoorden moesten we toch wel een beetje huilen hoor. 290 dollar, oftewel 232 euro! En er zit niet eens ontbijt bij of gratis internet! En als je de kamer ziet, het is 2, hooguit 3 sterren en in Nederland zou je er misschien 60 euro voor betalen! Echt hoor, de prijzen hier zijn diep triest!!! Maar ja, er is weinig keuze en weinig aanbod voor wat betreft slaapplaatsen, dus je moet wel. En daarom schroeven ze de prijzen lekker op. (Sponsors, melden bij mij!!!!!!) We zijn in de kamer een uurtje gaan relaxen en om 17:30 uur konden we eindelijk in het restaurant wat gaan eten. We hadden echt onwijs veel trek. Het restaurant gedeelte, de receptie en het zwembad zouden voor een 4 sterren hotel door kunnen gaan, dat dan weer wel. Ger heeft een garnalen pasta op en ik een sweet and sour pork. Het smaakte verrukkelijk. En dat mag ook wel weer voor die prijs, het duurste gerecht voor ons deze vakantie tot nu toe! Stelletje afzetters. Als ik toch iets te klagen mag hebben over Australie dan is het die verdraaide dollarkoers en die exorbitante hoge prijzen! Ohja, en die hele irritantje vliegjes die steeds in je neus, mond, ogen en oren willen zitten! Die vliegjes zijn de helft kleiner dan die in Nederland, maar we worden er echt knettergek van! Na het heerlijke diner weer terug naar de kamer, welke ok is, maar niet voor 232 euro, gedoucht en in de douche een gigantische kakkerlak aangetroffen die toch best snel kon rennen! Gatverdegatver, ook dat nog! Dat beest kwam uit een putje en daar dook hij weer in, dus ik heb er een glas opgezet. Die zien we nooit meer terug! Toen was het weer blog tijd! Fijn dat jullie nog altijd van onze blogs genieten en dat jullie gezellig met ons mee willen reizen!

Liefs van ons, xxx