G’day mates!

Vanmorgen, vrijdag 12 oktober 2012, zijn we rond 7 uur opgestaan, we hebben gedoucht, en om half 8 stonden we alweer uit te checken in het Ibis Hotel in Perth. Gelukkig konden we onze koffers tijdelijk stallen in het hotel, zodat we de stad nog even konden gaan verkennen. Het was buiten al lekker warm, met zo nu en dan zon. We zijn richting de Mall gelopen waar we al snel The Coffee Corner ontdekten. Ger begon weer te stralen! Een heerlijke cappuccino gedronken en een muffin gedeeld saampjes, als ontbijt. Daarna zijn we verder gaan wandelen en hebben weer de nodige foto’s gemaakt. Bij de McDonnalds hebben we even de vorige blog eruit gegooid, want daar was free WIFI. Bij de pier startte de Perth Explorer Bus, die ons aardig wat van Perth heeft laten zien in 1,5 uur tijd. En mooie rit waarbij we een mooie indruk van de stad hebben kunnen krijgen. We zouden het hier best de rest van ons leven uit kunnen houden in ieder geval! Na de bus toer zijn we naar het auto verhuurbedrijf gelopen langs de oever van de Swan River. Dat gaf een erg fraai gezicht van de skyline van Perth. Rond half 12 kwamen we aan bij het bedrijf en binnen een half uur zaten we al in onze zo goed als nieuwe donkerblauwe Hyundai I30! Hij rook nog helemaal nieuw en er was nog maar 8630 kilometer mee gereden. We hebben wel het eigen risico van 385 Australische dollars afgekocht voor 115 dollar. Dat houdt in dat elke schade nu niet voor ons is. Zoals voorruitschade, deukjes, een kangaroo tegen de bumper, etc. Dat heb je namelijk al snel hier! Ze liggen weer bij bosjes langs de weg…..morsdood….. We zijn eerst onze koffers op gaan halen in het Ibis hotel en daarna hebben we de snelste weg genomen de stad uit! We zijn richting het noorden gegaan. Even buiten de stad zijn we gaan lunchen en hebben alle twee een rijstgerechtje genomen. Het smaakte heerlijk. Daarna zijn we naar Woolworths gereden, een grote supermarket, en hebben daar flink veel flessen water gekocht, en chips, nootjes en kaakjes. Voor de hongerklap zeg maar. En als we ergens stranden in the middle of nowhere, dan hebben we in ieder geval water! 24 flessen voor maar 8 dollar. In een gewone winkel, restaurant of shop betaal je 3 dollar voor 1 fles! De prijzen zijn hier echt om te janken! (Jullie mogen ons sponsoren hoor! Gewoon even naar ons bankrekeningnummer vragen) Na de boodshappen zijn we verder richting het noorden gereden en het werd steeds stiller en stiller op de weg. De snelweg bestaat hier uit 1 baan heen en 1 baan terug. En geen vluchtstrook ofzo. Je moet bij pech maar gewoon in het rode zand gaan staan. We hebben onderweg al een aantal roadtrains gezien. Dat zijn vrachtwagens met 3 aanhangers er achter met een maximale lengte van 36,5 meter. Mega lange wagens dus! Al snel reden we echt al in the middle of nowhere en ons doel was Cervantes. Daar kwamen we rond 16:00 uur aan. Cervantes ligt ongeveer 250 kilometer ten noorden Perth en het ligt aan de kust en vlakbij de Pinnacles. Deze Pinnacles willen we morgen gaan bezoeken. Dat is een mooi landschap met hele hoge puntige kalkrotsen. Echt een toeristische trekpleister. We hadden dan ook verwacht dat Cervantes veel hotels zou hebben. Niet dus. Wel geteld 1 motel en 1 resort. En aangezien deze twee aanbieders hier verder weinig concurrentie hebben en vlakbij de Pinnacles zitten, weten ze de prijzen voor een kamer flink op te schroeven. We hebben de goedkoopste kamer gekozen en deze is nu alsnog prijzig! Belachelijk wat ze durven te vragen. Nou ja, het kan ook door de dollarkoers komen…. Hahaha. De kamer die we hebben is wel 3x zo groot als de kamer in Perth, dus qua ruimte hebben we niks te klagen. Ook twee aparte bedden, dus Ger kan zich weer bewegen in bed zonder dat ik wakker word. Hihihi. En een aparte grote ruimte voor het toilet en een fijne douche. Dus een prima kamer hoor. Nadat we onze koffers in de kamer hadden gezet, zijn we een stukje gaan wandelen door Cervantes, richting het strand. Compleet uigestorven hierzo en het plaatsje stelt maar weinig voor. Coopers Crossing van de Flying Doctors is er groot bij! We zagen ook op een gegeven moment Violet Carnegie een winkeltje uit komen die Nance Buckley begroette. Ons kent ons hier! We hebben een cafeteria gevonden waar ze fish and chips hadden en lekkere burgers. Daar hebben we dus heerlijk gegeten. Dit soort tentjes hebben ze veel hier in Australie, maar ze zijn vrij ongezellig ingericht. Het eten is er prima, maar je moet er niet voor de gezelligheid gaan zitten. Nou ja, we maken het zelf wel gezellig hoor, als het eten maar goed is! Eenmaal terug in het hotel was het alweer 18:00 uur geworden. We hebben gedoucht en nu lig ik op bed deze blog te tikken. Al met al is het een geslaagde dag geweest en hopelijk volgen er nog velen! Internet is ver te zoeken hier, dus deze blog zal even op zich laten wachten ben ik bang.

Liefs van ons weer. xxx