Lieve familie en vrienden,

We zijn wel weer een beetje klaar met de regen. Vandaag, woensdag 21 november 2018, startte zonnig, dat was echt fantastisch! We begonnen de dag dus met goede moed en gingen om 09:00 uur eerst lekker ontbijten. We konden Te Anau nu ook in de zon bekijken en het is een leuk plaatsje aan een meer met daarachter prachtige witte bergen. Dat uitzicht hadden we die 2 dagen nog niet kunnen zien, echt heel mooi hoor. Het ontbijt was weer heerlijk en om 09:30 uur zijn we onderweg gegaan naar ons volgende hotel, in de stad Dunedin aan de oostkust van het Zuidereiland. Het eerste stuk van de route was echt adembenemend, met prachtige vergezichten en witte bergtoppen. Het zonnetje scheen heerlijk, we genoten. Maar toen. Rond 12:00 uur werd het bewolkt en begon het toch weer te regenen. En het is niet mee gestopt met regenen. De hele verdere route naar Dunedin was in de zeikregen. Om chagrijnig van te worden. We hadden weinig mooie uitzichten meer, de wegen onderweg hadden last van overstromingen en ook de rivieren traden buiten hun oevers. Echt te veel regen gewoon hoor. Bah! We kwamen op een gegeven moment bij een historisch vliegtuig museum, daar hebben we even rondgekeken. Dat was wel leuk. Ger zijn vader was boordwerktuigkundige op een Dakota DC3, dus hij is gek op oude vliegtuigen. Daarna weer verder gereden, naar het voor ons zuidelijkste punt van onze vakantie. Zuidelijker dan vandaag zullen we wellicht nooit, maar dan ook nooit meer gaan! We Zitten veel zuidelijker nu dan Kaapstad in Zuid-Afrika, of Melbourne in Australië. Je kan de Zuidpool zowat voelen, of nee, die hebben we gevoeld de afgelopen 3 dagen….. De temperatuur is vandaag ietsje omhooggegaan, naar maar liefst 11 graden. Het moet niet gekker worden. Maar de dubbele truien konden achterwege blijven vandaag in ieder geval. Toch wel bijzonder om zo erg zuidelijk te zitten op de wereld hoor. Net zoals de Noordkaap in Noorwegen ook heel bijzonder was. Er wonen trouwens meer mensen op het kleinere Noordereiland dan het veel grote Zuidereiland. Erg rustig is het hier op de weg, tenzij je in de grotere plaatsen komt. En als je iets overkomt onderweg, dan duurt het vrij lang voordat er hulp ter plaatse is. Dat zagen we gisteren wel toen we in de bus zaten terug naar Te Anau. Er was een auto rechtdoor geschoten in een bocht, en hij had daarbij een hele boom ontworteld en zijn auto zat flink in de kreukels. Er waren een paar andere auto’s bij gestopt voor eerstehulpverlening. Na ongeveer 30 minuten kwamen we ineens loeiende politiewagen, brandweerwagen en ambulance tegen. Die moesten dus nog een half uur onderweg naar de locatie van het ongeval! Je zal maar dringend hulp nodig hebben! Maar niet te veel over nadenken. In het plaatsje Balclutha hebben we even een korte pauze ingelast en in een cafeetje een bakkie gedronken met Australische Lamingtons. Mmmmmm Toen we terugkwamen bij de auto, zagen we dat ik de achterdeur van de auto gewoon wagenwijd open had laten staan. Al onze spullen lagen in de kofferbak, die was gelukkig wel op slot, maar Ger’s jas lag achterin, dus zo voor het grijpen. Maar niks aan het handje hoor, we kunnen hier kennelijk gewoon alles een half uur open laten staan, iedereen loopt erlangs en niemand jat wat! Zo kan het ook! Moet je in Nederland eens proberen… We zijn weer onderweg gegaan en kwamen uiteindelijk bekaf om 14:30 uur aan in ons hotel Cable Court motel in Dunedin. Een prima kamer weer, dus daar kunnen we het wel een nachtje uithouden. Het was ondertussen alleen maar harder gaan regenen en deze stad is best een grote studentenstad, met 127.000 inwoners met flink veel verkeer, dus een makkelijke rit door de stad was het niet. We konden wel zien dat het een mooie stad is, met veel interessante en imposante gebouwen. Ook het station ziet er indrukwekkend mooi uit. Dunedin is trouwens het Keltische woord voor Edinburg en de stad heeft veel schotse invloeden. Aangezien het zo hard regende hebben we besloten er vandaag de brui maar aan te geven. Met dit weer is een wandeling door de stad niet zo tof, ook foto’s maken wordt zo niks. Tevens is met de auto een rondje rijden in dat drukke verkeer ook geen optie. Dus er zit niks anders op dan vandaag er maar vroeg mee te nokken. Gelukkig zit hier om de hoek Domino’s pizza, dus door de regen er naartoe gelopen, een pizza aldaar gedeeld en opgegeten, door de zeikregen weer teruggelopen en om 16:00 uur lagen we weer fris gedoucht en opgewarmd in ons bed. Tijd om te bloggen dus. Echt jammer van dit weer. Er valt hier zoveel te zien en te doen, en aangezien we morgen alweer onderweg gaan naar ons volgende hotel, kunnen we op deze manier niet veel van Dunedin zien. Balen dus! Het kan natuurlijk niet altijd meezitten, maar na 4 dagen willen we toch wel eens van die regen af. Waar we ook vanaf willen is die vreselijk jeuk! We zitten onder de bulten van zandvliegen. Die zijn echt nog erger dan muggen hoor, niet normaal. Onze handen, armen en benen krabben we helemaal open. Ger riep op een gegeven moment zelfs dat zijn arm zo’n zeer deed dat ie geamputeerd moest worden! Natuurlijk een beeeeeetje overdreven, maar ik begreep het wel. Die zandvliegen kwamen we zaterdag voor het eerst tegen bij al die meren op die waanzinnig mooie route naar Queenstown. Tja, en toen ging het mis. Die zandvliegen gaan op je zitten en prikken je helemaal lek. Op het moment zelf heb je geen last, maar later, misschien zelfs dagen later ga je kapot van de jeuk. Hele toffe beestjes dus. Ze hebben maar weinig dieren in Nieuw-Zeeland, waarom deze dan wel? Onderweg wel weer ontzettend veel schapen gezien in de velden. Echt ontzettend veel, duizenden soms per veld. Ook heel veel springende lammetjes, zo schattig! Oh ja, nu word ik zelden gebeld, ik haat bellen, en nu ben ik hier in Nieuw-Zeeland al 6 keer gebeld, op 4 verschillende onbekende/anonieme nummers en altijd ’s nachts. En elke keer als ik gebeld word kost me dat zeker 1 euro buiten mijn belbundel! En ik neem de telefoon niet eens op! Belachelijk! Dus degene die daar in Nederland mij heel gezellig midden in de nacht zit te bellen, hou daar eens mee op. Gelukkig worden we er niet wakker van, geluid staat uit. Maar toch. Ook weer zo tof. Nog een reistip voor de liefhebber, spaar thuis oude versleten kleding, neem deze allemaal mee op vakantie en na het dragen gooi je het weg. Scheelt een hoop wasgoed! Toch zeker wel 1 keer gelachen vandaag, onze auto redt het amper heuveltje op en nu moesten we flink heuveltje op om de stad Dunedin in te komen, dus we reden plankgas met loeiende motor op de snelweg naar boven toe en we stonden haast stil. Nu hebben ze hier in Dunedin ook de steilste straat van de wereld. Zegt Ger: niet zo gek dat ze hier de steilste straat van de wereld hebben, wij komen heel die stad niet eens in! Hahahahaha Nou ja, jullie hadden erbij moeten zijn. Tot blogs maar weer.

Liefs, Ger en Sylvia